„ … W dobie kryzysu i ciągłego zagrożenia koronawirusem, a co za tym idzie wielu wątpliwości i emocji związanych z naszym życiem religijnym, zwłaszcza w kontekście zbliżających się najważniejszych dni dla wszystkich chrześcijan – Świąt Wielkanocnych, wiele osób stawia sobie pytanie: jak zachować się w tej sytuacji i jak przeżyć ten czas? Jedni, pełni napięć i wewnętrznego bólu, z powodu dość restrykcyjnej redukcji celebracji liturgii Paschalnej, próbują nawet wywierć presję na zmianę tych zarządzeń, drudzy podchodzą do sprawy z pokojem, oczekując z ufnością na rozwój wydarzeń, inni, religijnie obojętni, myślą o tym, by się po prostu nie zarazić i jakoś wyjść z opresji bez szwanku.
Sytuacja obecna jest niewątpliwie Bożą łaską dla świata, ludzkości, a szczególnie dla Kościoła. Bóg nas odziera bez znieczulenia, kładzie kres kultowi złotego cielca. Słowo Boże każdego dnia wspaniale nam interpretuje rzeczywistość, w której przyszło nam żyć. Jest doskonałym rachunkiem sumienia i budzi nadzieję. Pan Bóg, w sposób radykalny pozbawia nas tego, co zewnętrzne, łącznie z możliwością uczestnictwa w Eucharystii … .
… Panu Bogu natomiast spodobało się zafundować nam Święta Paschalne w nowym wydaniu. I nie można mieć złudzeń, że to będą prawdziwie Święta Paschalne, w których Pan odziera nas z wszelkich splendorów i zewnętrzności, żeby nic nam Go nie przysłaniało. Z Niego, w Święta Paschalne zdarli nawet tunikę, pozbawili wszystkiego, co miał ze świata, dlatego Pan zaprasza nas tym razem, aby wejść do swej izdebki i oddawać Mu cześć w Duchu i prawdzie … .
… „A obok krzyża Jezusowego stały: Matka Jego i siostra Matki Jego , Maria, żona Kleofasa i Maria Magdalena”, no i Jan – 5 osób. Tak wyglądała pierwsza liturgia. Historia zatoczyła koło? To prawdziwa łaska, kiedy już widać promienie poranka zmartwychwstania, choć czas oczyszczenia dopiero się zaczął … .
… Obecna sytuacja jasno pokazuje podział wśród ludzi wierzących: ludzie o głębokiej duchowości paschalnej, którzy trwają w pokoju, podporządkowują się przepisom prawa bez buntu i mają nadzieję na zmartwychwstanie, pozbawieni możliwości adoracji Najświętszego Sakramentu, adorują Jezusa w swoim sercu i w drugich; i na ludzi o neurotycznej duchowości, którzy z lęku wypisują kilometry smsów, wysyłają tysiące filmików, orędzi o końcu świata, irytują się i złoszczą, rwą włosy z głowy i kwiczą z bólu, piszą petycje, patrząc jak to Łódź Piotrowa idzie na dno, a wszystkiemu są winni papież i biskupi. Zapominają tylko, że w tej łodzi śpi Pan Jezus, który jednym słowem, spojrzeniem, uśmiechem może odwrócić historię ludzkości, czego świadkami aktualnie jesteśmy.
Warto zauważyć, że chrześcijaństwo rozprzestrzeniło się na świat między innymi dzięki temu, że w Jerozolimie wybuchło prześladowanie. Dlatego ufam, że obecny ucisk jest zapowiedzią nowej wiosny Kościoła. Mocno w to wierzę, że kiedy wrócimy do naszych świątyń, to Sakrament będzie dla nas rzeczywiście Najświętszy, że z większą dbałością będziemy przyklękać, kłaniać się, robić znak krzyża, że może zrozumiemy, że święta liturgia to nie czas na odbieranie telefonu, odpisywanie sms-a pod ławką, ale wyjątkowa okazja, by w wyjątkowy sposób, to znaczy z głębi serca, oddać Bogu chwałę i, że serca nasze będą płonąć żarem autentycznej miłości, podczas przyjmowania Komunii świętej… .